Paradise City

Bon wat-het-ook-zijn-mag.

Terwijl ik me nu een ei uit zit te zweten op mijn warme kamer, besef ik dat het weer tijd is voor een nieuwe blog. Deze keer zal het wat langer zijn, omdat ik een langere tijd niks heb gepost en nu alles onder elkaar post. Of hij wordt gewoon normaal, of zelfs kort. De dagen lijken allemaal erg veel op elkaar nu, dus het kan zijn dat ik niet meer veel te melden heb. We zullen zien waar het schip strandt.

Oké, iedereen heeft het over muggenbulten en jeuk en ik wilde degene zijn die hier niet over zeurt, maar het kan nu niet meer anders. Ik word midden in de nacht wakker en er is geen middel tegen. Niet krabben lukte de eerste week, maar nu word ik er gestoord van. Krabben, krabben en krabben totdat je huid open ligt, je de muggenbulten allemaal open hebt gekrabd en tot bloeden toe zal ik krabben. Heerlijk dit medicijn, ik wil niks anders meer tegen de vervelende bultjes! Al gaat mijn huid er wel vies van uitzien, maar dat moet dan maar, want ik verzeker jullie dat ik zeker doorga met het krabben van mijn jeukende muggenbulten.

Zaterdagochtend (18 februari) was ingepland voor skype. ’s Middags had ik nog lang met Dy op msn gesproken, maar hij zou om 8u Nederlandse tijd naar Heerlen gaan voor carnaval te vieren. Ik had dus besloten om naar Punda te gaan en wagen op een wél werkende camera. Helaas lagen deze keer geen cruiseschepen, want dat was echt een mooi fotomoment geweest. Die schepen zijn enorm, dat is niet te geloven. In de toekomst ga ik een eigen cruisemaatschappij beginnen, ha-ha. Jup, I keep on dreaming. Aangezien er al duizenden foto’s van Willemstad bestaan, maar ik ze zelf nog niet had, moesten er ook foto’s gemaakt worden. Ik heb wat rondgewandeld en –gekeken en natuurlijk foto’s gemaakt. Ik ben weer over het Pontonbridge gelopen (jeetje, wat is dit leuk, het lijkt wel of ik dronken ben!) en ik ben langs de floating market gekomen. Als ik ergens kom, ga ik natuurlijk niet de standaard straten volgen, maar sla ik ergens een kleiner straatje in om dingen te ontdekken (maak jullie niet druk, dat doe ik niet overal in Curaçao). Dit heeft gezorgd voor een aantal mooie foto momenten. Na twee uur kreeg ik een sms van Dy dat hij toch niet naar Heerlen ging. Ik snapte het niet helemaal en ik had geen beltegoed, dus na een McFlurry Dove te hebben gehaald ben ik gelijk weer naar de bus gelopen om naar huis te gaan. De rest van de avond heb ik nog gepraat met Dy en daarna ben ik vroeg gaan slapen.

Op zondag had ik weer stage. Elke zondag is het druk, maar vandaag was carnaval, dus ik betwijfelde het. En inderdaad, het was niet erg druk geweest, maar de zon was er wel, dus ik heb uiteraard in de zon gezeten om wat bij te kleuren. Ik ben nog steeds een witte kaaskop, het is gewoon geen gezicht. Deze dag is niet veel bijzonders gebeurd, ik heb in de vrije tijd die Karel (stagebegeleider) doorgenomen wat en hoe de opdrachten gemaakt kunnen worden.

Even tussendoor, ik snap nu dat de blogs wekelijks korter zullen worden. Over mijn stage zal ik steeds minder te vertellen hebben, tenzij er natuurlijk iets gebeurd. Ik ga ook geen dingen verzinnen, want het moet wel realistisch blijven. Dat is zo fijn voor mij, maar ook voor jullie, lieve, trouwe lezers en lezeressen. Er moet ook even geslijmd worden natuurlijk.

Maandag was weer een nieuwe stagedag. Deze dag was wel druk, maar dat komt omdat het hele eiland vrij had in verband met carnaval en iedere antiliaan of bewoner van dit eiland zocht natuurlijk het strand op. We hadden op het eind van de dag nog maar vier tanks over! Dat was hard gegaan. Ik moet wel zeggen dat ik het omrekenen van gulden naar dollar maar niet onder de knie krijg. Wat haat ik rekenen, of economie. Kijk, dat bedoel ik nu, ik weet niet eens waar dat bij hoort. Misschien heeft het wel een geheel andere benaming waar ik het bestaan niet van ken. Eigenlijk wil ik het niet, maar ik hoop dat ik het omrekenen de komende weken vaak moet doen, dan zal ik het ook sneller begrijpen. Na de duiken die Alex had, ben ik gaan snorkelen. Heerlijk die afkoeling en daarnaast ben ik nog steeds onder de indruk van het onderwater leven.

Zo heerlijk, dacht ik bij thuiskomst, lekker twee dagen vrij! Maar helaas, Cynthia is ziek en ze vroeg of ik dinsdag voor haar kon invallen. Geen probleem. Eigenlijk een beetje, want de dingen thuis blijven liggen. Er moesten nieuwe boodschappen gedaan worden, de was moet gedaan en mijn kamer moet nodig gestofzuigd worden. De vloer ziet er niet uit. Als ik ga vervellen kan ik het natuurlijk niet laten om aan de loshangende droge velletjes te trekken. Klinkt vies, maar wie doet dat nou niet?

Dinsdag dus weer een nieuwe stagedag. Tijdens het wachten op Alex ben ik maar even naar de supermarkt geweest en heb ik broodjes gekocht voor op stage en voor ’s avonds bij de soep. Wat was het rustig vandaag. Niet alleen bij de duikschool en de bar, maar op het strand waren ook maar weinig mensen. Natuurlijk liet de zon zich de hele dag zien, dus heb ik fijn twee tijdschriften uitgelezen en ben ik begonnen aan het boek “Het Familie Portret”. Lezen is fijn, maar ik word er zo moe van! Het liefste was ik een uur gaan slapen. Ik moet vermelden dat het de afgelopen twee dagen echt warm is geweest, dus vandaag kon ik het snorkelen ook niet laten. Het zorgt voor afkoeling en ik vind het nog steeds prachtig om te doen. Deze keer heb ik een kant genomen waar ik nog niet ben geweest en wat was het mooi. Ik heb gewoon door een school visjes gezwommen, wat leuk joh! Morgen moet ik weer naar stage en als het niet zo druk is ga ik dat zeker nog eens doen.

Ik ga dit toch maar alvast posten, want anders word het lezen ook vermoeiend als ik daadwerkelijk vijf pagina’s in één keer upload. En even over mijn camera: mijn geheugenkaartjes hoefden alleen maar geformatteerd te worden, dat was alles. Dus ik heb weer leuke foto’s gemaakt en deze zal ik met jullie delen in deze blog. Daarna zal ik ze op facebook zetten.

Aangezien ik geen bijna geen kleding en na morgen ook geen ondergoed meer heb, sta ik vroeg op en doe ik de was en als mijn huisgenoten wakker zijn, kan ik ook nog even stofzuigen. Na de stage zal ik ook nog proberen boodschappen te doen. Dan zal ik wel pas laat thuis zijn, maar eten heb ik toch nodig en ik heb nu helemaal niks meer. Maar ik baal nog steeds niet dat ik op mezelf ben…

Hoe is carnaval jullie bevallen? Liggen jullie allemaal lekker brak met een vreselijke kater op bed? Gelukkig hebben jullie vakantie en kunnen jullie bijtanken de komende dagen.

Veeeel liefs,
Claud

“Travel is glamorous only in retrospect.”