It's like weirdness is following me.

Bon nochi Nederland

Is het echt al zo lang geleden dat ik een blog heb geplaatst? Dat kan toch helemaal niet? Mijn voornemen was om na twee of maximaal drie dagen een nieuwe te plaatsen. Nu moet ik echt goed gaan terugdenken met wat ik allemaal heb gedaan.

Woensdag, donderdag en vrijdag waren niet echt bijzondere dagen. Ik had alle drie de dagen stage en gelukkig mooi weer. Uiteraard heb ik ook weer gesnorkeld en in het zonnetje gezeten. Vanaf mijn verbranding smeer ik me nu wel goed in. Ik heb nu een zonnebrand die super lekker ruikt, dan heb je er ook meer zin in om die op te doen. Dat is toch normaal, of word ik nu alweer als raar beschouwd met mijn opmerking? Ik ben eigenlijk ook niet anders gewend, dus laat maar gaan. Naast deze bekende dingen heb ik ook, dankzij Alex, iets nieuws ontdekt. De berg/rots die uitzicht biedt op Vaersenbaai en die doorloopt tot St. Michielsbaai. Deze heb ik beklommen – ik kan beter zeggen dat ik dit op ben gelopen, maar beklommen klinkt avontuurlijker – en boven wat een prachtig uitzicht. Ik kon bijna Venezuela zien, ha ha.

Even kijken, zaterdag. O ja, dit was mijn vrije dag na zes dagen stage. Eindelijk! Vandaag was ook Amstel Bright party op Kokomo Beach. Dit was een bon bini feestje voor de stagiair(e)s van Wereldstage. Op de planning stond dat ik mijn eerste duik zou maken, maar helaas is dit niet gebeurd. Als goedmakertje heb ik wel lekker kunnen zwemmen, zonnen en socializen. Op dit feest ben ik na twee weken eindelijk Roel en Ylva tegen gekomen. Het was fijn om even iemand te zien die ook Limburgs sprak en van thuis was. ’s Avonds ben ik met Cynthia en Mirjam gaan uiteten bij “de Tropen”. Lekker!

Zondag had ik weer een stagedag. Deze dag ben ik uiteraard ook gaan snorkelen en heb ik wat lege bierflesjes opgedoken. De arme visjes zouden zich daar nog aan kunnen snijden. Het was voor een zondag deze keer wel rustig, maar daarvoor heb ik wel wat met Karel kunnen bespreken. Nou, op de een of andere manier wist ik ’s ochtends dat deze dag bijzonder zou worden. Dat is een grapje, maar ik wil even op deze manier mededelen dat ik iets heb meegemaakt. Nu wilde ik weer ergens naartoe wandelen, dus ik had ook dichte schoenen meegenomen. Natuurlijk weer de berg (zullen we afspreken dat ik het vanaf nu zo blijf noemen?) op en proberen door te lopen tot St. Michielsbaai. Omdat het op deze schoenen toch zo lekker liepen, deed ik een poging om verder te rennen. Heerlijk joh, echt lekker om mijn spieren weer te voelen werken, hier kan ik écht van genieten. Op een gegeven moment kom ik direct tot stilstand en tot grote verbazing keek ik twee mensen aan die aan het doggystylen waren. RECHT VOOR MIJN NEUS! Mijn hersenvlies is álweer beschadigd, het is niet de eerste keer dat me dit gebeurd. Waarom? Waarom moet mij zoiets overkomen. Volgens mij hadden ze me niet in de gaten, maar toch wist ik niet hoe snel ik weg moest komen. Mijn hart klopte in mijn keel en ik ben zo snel ik kon weer naar beneden gesprint. De helft van de terugweg kan ik me niet eens meer herinneren (het leek wel of ik een paar stukken over heb geslagen) en om het nog erger te maken was ik ook nog bijna drie keer over stenen uitgegleden. Iedereen was me uit aan het lachen, dat was nog het ergste. Kort daarna was het tijd om te gaan en wat was ik blij om thuis te zijn!

Vandaag was de eerste dag van mijn drie vrije dagen. Vanochtend heb ik eerst geskyped met mijn vader en daarna nog Dy gesproken op msn. Rond 10:00u heb ik boodschappen gedaan en daarna nog even op msn geweest en rond 13:00u vertrokken naar Mambo beach. Prachtig! Jammer dat Dy dit strand niet meer kan zien. Het sluit per 1 april, waarom en voor hoelang weet ik niet. Maar wat ik wél weet is dat ik hier wél nog ga genieten komende maand en misschien woensdag weer. Ook weer mooie foto’s gemaakt en deze zal ik ook plaatsen nu onder deze blog.

Zometeen gaat Cynthia gtst kijken en daarna kijken we een film op de bank. Wat ik de komende dagen ga doen weet ik nog niet, I’ll let you know in my next story of Curaçao.

Liefs en een dikke kus,
Claud

“We all have our own life to pursue, our own kind of dream to be weaving. And we all have some power to make wishes come true, as long as we keep believing”