Not everything goes right the first time.

Bon dia! Dit woord begin ik steeds vaker te gebruiken. Super grappig, als je bij de bushalte zit, of gewoon over straat loopt, zeggen mensen dit tegen je.

Leuk dat mijn blog word gelezen, maar als jullie een berichtje plaatsen, kunnen jullie dat onder elke blog doen? Als ik namelijk op facebook, hyves en hier moet reageren raak ik de kluts kwijt.

Nederland, tja, daar waar ik voor vreesde moet ik helaas nu toch toe gaan geven. IK MIS JE! Ik mis de carnaval nu, die jullie aan het vieren zijn. Het koude weer, de debiele kostuums, de afschuwelijke muziek, de shotjes en het bier. Alaaf! Hopelijk genieten jullie met volle teugen en drinken jullie ook allemaal een bier voor mij mee, dan moet het goedkomen. Volgend jaar zorg ik ervoor dat ik gewoon weer in Nederland ben. Ik wil natuurlijk wel weten hoe jullie carnaval is en hoe hij er verder uit gaan zien, dus als jullie me dat willen vertellen zou ik dat heel fijn vinden. Kom maar op met jullie dronken verhalen, ik kan niet wachten om rollend over de vloer te gaan.

Ik ben natuurlijk nog steeds enthousiast, maar ik ben bang dat als ik te vaak iets ga posten, jullie het niet meer gaan lezen. Misschien hebben jullie ook wel gemerkt dat ik het stiekem best leuk vind om nieuwe verhalen te plaatsen en hopelijk vinden jullie het ook stiekem leuk om deze te lezen.

Hoe hebben mijn dagen eruit gezien? Wacht, eerst moet ik even gaan teruglezen wat ik als laatste heb gepost. Juist, volgens mij was dat op dinsdag, mijn eerste stagedag. Woensdag had ik gelijk mijn eerste vrije dag. Daar ga ik jullie lang en breed over vertellen en daarna krijg ik reacties over hoe stom ik ben geweest. Op woensdag wilde ik graag naar het beruchte Mambo Beach. Ik was daar al eerder geweest om bij Wet&Wild te komen, dacht ik. In ieder geval, dat was mijn planning. Verder moest ik ook nog een simkaart gaan halen en aangezien ik toch naar Punda moest en langs een telefoonwinkel kwam, ging ik dat ook meteen halen. Nou, nu ga ik vertellen wat er is gebeurd. Ik had ongeveer 30 gulden bij me. Hiervan heb ik de bus betaald en ben ik een simkaart gaan halen. In de telefoonwinkel heb ik gevraagd of er ook een pinautomaat in de buurt was. Stupid me, hij lag gewoon op de hoek van de straat. Op het moment dat ik mijn beurs pakte en daarin keek, zag ik dat ik mijn pinpas was vergeten. Die lag lekker te ontspannen in mijn kastje, leuk, dankje. Omdat het niet geweldig weer was, besloot ik toch maar het zekere voor het onzekere te nemen en terug te gaan naar huis. Ik had toen nog ongeveer 10 gulden over. Thuis had ik ook geen geld meer, dat wist ik, daarom moest ik pinnen. Goed, thuis gekomen heb ik de was gedaan, opgehangen en ben ik weer naar de bus gelopen. Ik moest naar Centrum, want hier kon gepind worden. Hier heb ik een busje aangehouden en ben ik ingestapt. Toen ik er eenmaal in zat, nam hij niet de afslag die ik moest hebben. Dat was balen zeg, maar ik wilde zien of hij misschien een andere route nam. Dit deed de bus niet, dus heb ik gezegd dat ik graag uit wilde stappen en vervolgens ben ik de hele weg terug gelopen, dit duurde ruim een uur. Gelukkig was het wel een drukke straat, so no worries naar mijn mening. Hier besloot ik om toch verder naar Centrum te lopen, maar ik wist niet voor de volle 100% zeker of dit de juiste weg was, dus ik heb bij een bushalte gewacht. Hier kwam maar geen bus, dus besloot ik toch maar het risico te nemen en verder te lopen, maar de straat was verlaten. Dit bleek geen goed idee, dus ik draaide om en hop, daar zag ik een bus voorbij rijden die ik moest hebben. Deze dingen kunnen ook alleen maar mij gebeuren. Net zoals in Nederland: ik moet ALTIJD rennen om op tijd te komen voor de bus of voor de trein. Maargoed, back to my story. Ik was terug gelopen naar een plaats die mij wel bekend voor kwam en daar heb ik maar met mijn laatste geld de bus genomen. Bij Centrum uitgestapt en ja hoor, als één ding mis gaat, gaan meer dingen mis. Eenmaal bij het pinautomaat aangekomen, bleek deze defect te zijn. Ik had het niet meer. Nu had ik mijn pinpas, maar alsnog geen geld. Er was nog één mogelijkheid. Ik ben de winkel ingelopen en heb aan iemand van de werknemers gevraagd waar een pinautomaat was, maar zij zei dat het nog een flink stuk lopen was. Ik zei dat ik helemaal geen geld meer heb en echt geld moet hebben en dat ik al dik anderhalf uur had gelopen. Zij wist dat een collega van haar net klaar was met werken en zij vroeg of ik met haar mee kon rijden, zij zou mij afzetten bij een pinautomaat. Gelukkig vond zij dit geen probleem. Nu kwam ik weer uit in Santa Maria. Eerder heb ik niet verteld waar ik me bevond, maar het was de plaats Santa Maria en nu was ik hier weer. Als ik nog even met het busje was doorgereden, was er geen probleem geweest en had ik ook een pinautomaat gevonden. Ik ben die vrouw echt dankbaar dat ze mij heeft afgezet, anders was ik letterlijk nóg verder van huis. Daarna direct een bus naar huis genomen en die dag ben ik ook nergens meer naartoe geweest.
Zo, dit was me een verhaal en hier hadden we het alleen over woensdag. Nu snel door naar donderdag. Man hé, de dagen lijken allemaal zo op elkaar, dat is het nadeel van minder vaak schrijven, ha ha. Dit was mijn tweede stagedag, zonder Cynthia. Dus als ik alleen zou zijn, zou ik ook écht alleen zijn. Het was niet echt geweldig weer, dus ik verwachtte dat het niet druk zou worden. Toen ik van het toilet terug liep, keek ik op de grond en zag ik een super lief klein schattig salamandertje zitten. Ik kon het niet laten om dit beestje proberen te vangen en het lukte, het lukte, yes I did it! Jeetje, was een lief ding, hij sprong overal, mijn been, mijn arm, op mijn schouder en hij zat ook op mijn bril. Wat knipperen deze beestjes lief. Hier heb ik me een dik uur mee kunnen vermaken en ik was er nog lang niet klaar mee, maar er was een vogel, Koko, die graag kennis wilde maken. Ik eiste van het salamandertje dat deze zou blijven zitten en dat heeft hij gedaan ook nog! Dik een uur, maar Koko vond ik natuurlijk ook heel leuk. Ik weet niet of het mogelijk is, maar ik was bang dat Koko het salamandertje zou opeten, dus ik wilde hem beschermen en na een tijdje was hij weg. Helaassss. Verder is het niet echt druk geweest. Alex had een introductieduik en toen was ik een uur alleen en ik heb alleen een paar snorkelsets verhuurd. Toen hij terug was ben ik een uur gaan snorkelen. Voordat de praga’s kwamen, wilde hij weg zijn, dus om half zes heeft hij me bij Centrum af gezet. Hier heb ik nog wat boodschappen gedaan, omdat ik thuis niks meer te eten had wat ik graag wilde hebben. Maar goed, ook dit kon natuurlijk niet goed gaan. Natuurlijk had ik weer geen kleingeld en ook geen papiergeld meer op zak. Ik besloot dus om te gaan lopen, maar het begon al te schemeren dus het leek me niet verstandig om dat te doen. Aangezien ik weer een eind was gelopen, moest ik ook het hele stuk weer terug lopen naar het pinautomaat (deze keer deed hij het wel) en ben ik een pak melk gaan halen zodat ik kleingeld kreeg. Daarna naar de bus gelopen en eenmaal thuis gekomen heb ik Kip Tandoori gemaakt. Nomnom, deze was wél goed gelukt en wat heb ik lekker gegeten. Daarna ben ik naar bed gegaan.

Gisteren had ik weer stage en gelukkig was het beter weer, maar toch was het minder druk bij de duikschool. Hier was ik begonnen aan een boek, maar Alex gaf me een ander boek, een Duikhandboek. Verder heb ik nog gepraat met Koko, in het zonnetje gezeten (lees: de brandende zon) en heb ik nog even gesnorkeld. ’s Avonds was hier tiener parade of iets in die trand, maar ik was te moe en ik vond de muziek ook niet heel leuk, dus om half 10 lag ik weer in mijn bed.

Vandaag is het al bijna twee uur, maar ik weet nog steeds niet wat ik ga doen. Vanochtend geskyped met Dy, mijn ouders en toen straks nog met Marleen, leuk! Ben benieuwd wie ik de komende dagen nog allemaal ga spreken.

Hou jullie goed en tot de volgende keer!

Ow ja, voordat ik het vergeet, op mijn vrije dag is mijn tweede geheugenkaartje van mijn camera stuk gegaan, dus voorlopig zal ik geen foto's meer plaatsen. Sorry fellas!

Liefs,
Claud

“Travel and change of place impart new vigor to the mind.”