Goodbye laidback life, hello laidback life.

Rug- en nekpijn, zó verschrikkelijk. Mijn rug is nog steeds helemaal rood van het dagje strand zondag. Ik mag eigenlijk niet klagen, maar toch, verbrand zijn is nooit fijn.

Mijn enthousiasme voor mijn buitenlandse stage is nog steeds groot, daarom schrijf ik nu alweer een bericht. Na een aantal weken zal dit natuurlijk minder worden en zal ik wekelijks, of misschien helemaal geen berichtjes meer plaatsen. Just kidding fellas. Dit zou ik niet aankunnen. Af en toe zal ik iets moeten schrijven, want ik vind het fijn als ik jullie allemaal een beetje jaloers kan maken met Curaçao. Niet dat ik een kreng wil zijn, helemaal niet, maar het is minder leuk om te weten dat jullie leuke dingen ondernemen en bijvoorbeeld deze week al carnaval gaan vieren en ik dit jaar daar niet bij kan zijn. Niet alleen carnaval mis ik, maar ook een hoop andere dingen. DUS SCHRIJF BERICHTJES OVER HOE JALOERS JULLIE WEL NIET ZIJN! THAT FEELS GREAT. Grapje.

Gisteren ben ik met Cynthia en een ander huisgenootje boodschappen gaan doen. Daarna zou ik een simkaart gaan kopen, maar dit is er niet van gekomen. Mirjam, een ander huisgenootje, had vrij en zij heeft een auto. We zouden eerst naar St. Tropez gaan, maar hier bleek het druk te zijn, dus hadden de meiden besloten om naar de Grote Knip te gaan. We zijn nog gestopt bij de winkel om wat eten te halen. Onderwerg heb ik de vorige locatie van mijn stageplaats gezien: Landhuis Daniël. Mirjam had van iemand gehoord dat er een verlaten maar mooi strand lag, dus daar zijn we even langs gereden. Eerst reden we langs… niks eigenlijk. Alleen een weg met bomen en af en toe een klein uitzicht. Bergje op en bergje af. Plotseling uit het niets zagen we struiken die in de bloei stonden, waar overal kleurrijke bloemen uit kwamen. Dit betekende natuurlijk dat er een bewoonde wereld was en dat klopte. Er waren allemaal chique appartementen gebouw en er stonden ook een aantal huizen leeg. Als deze opgeknapt zouden worden zou er iets mooi gemaakt van kunnen worden, want de locatie was niet meer dan perfect. Helaas was het strand Sunset Waters bijna uitgestorven. Maar wat was het mooi! Het leek wel op de Fiji eilanden. Ik kreeg ook wel een “ik verblijf in Bali op een ocean resort” –gevoel. Alleen de huisjes op het water ontbraken. Hier hebben we een aantal foto’s gemaakt en rond gekeken en daarna zijn we doorgereden naar de Grote Knip. We kwamen ook langs de Kleine Knip, maar hier waren we niet gestopt. Tijdens de autorit was Cynthia aan het vertellen dat ze dat hele stuk in haar uppie had gelopen, gevaarlijk dus. Het was een redelijk lange en rustige weg en ze vertelde dat ze bij een bocht kwam en maar dacht dat ze om zou draaien, omdat het te ver lopen was. Nou, letterlijk één bocht verder was ze er geweest. Ik heb haar uitgelachen. Het spijt me Cynthia, maar het was echt leuk om te horen :).

De Grote Knip, wauw. Alles op dit eiland is mooi. Maar dit ook weer. Er zijn geen woorden voor hoe mooi de zee hier is. Altijd heb ik gedacht dat de foto’s wel wat bewerkt zouden zijn, want het bestond niet dat de zee echt zo helder was. Maar geloof me, het ziet er écht zo uit. Poepie warm op het strand, maar de zee leek wel koud. Hier hebben we wat gezwommen en gezond. Rond een uur of vijf zijn we weer terug gereden en bij de winkel gestopt. Hier hebben we wraps gekocht die Mirjam bij thuiskomst zou maken. Smaakte goed. Daarna gelijk gaan slapen, want ik was doodmoe en de dag daarna was mijn eerste stage dag. Achteraf gezien leek dit niet zo’n goed idee. Ik weet dat ik nu niet meer vóór negen uur ga slapen, want ik ben een aantal keren wakker geworden en om zes uur was ik zo goed als wakker. Alsnog een uur geprobeerd te slapen en daarna toch opgestaan.

Het eerste wat ik doe als ik wakker ben is kijken of ik niet toevallig een smsje heb ontvangen en daarna start ik mijn laptop dan op. Toevallig zag ik dat Dy online kwam op zijn mail, dus nog heel even met hem gepraat. Om negen uur heeft een huisgenootje Cynthia en mij afgezet bij Centrum (winkel) waar Alex op ons stond te wachten om ons mee te nemen naar de duikschool. Hier heb ik meegekeken wat zoal moet gebeuren en op welke manier. Veel was er niet te doen, dus we hebben vooral veel gepraat. Ik heb ook twee salamanders gezien en een grote leguaan. Och wat is dat beestje lief, alleen hij rende weg. Rond een uur of vier begon het hard te regenen en het afdakje lekte. Gelukkig waren we niet heel nat geworden, alleen was er wel een groot nadeel waar ik de komende 19 weken helaas nog last van zal hebben: praga’s. Verschrikkelijke vliegen. Begrijp niet helemaal waarom zij überhaupt bestaan, het heeft geen nut. Ze prikken je, je maakt ze dood en goodbye forever, this was their life. Hoera voor dat! Nee echt, hier kreeg ik slechte zin van en ik zal daar erg aan moeten wennen. Rond zes uur werden we weer bij Centrum afgezet en daar hebben we gewacht op de bus. Bij thuiskomst heb ik eten gemaakt voor Cynthia en mij. Kip Siam, het enige wat ik kan maken en zelfs deze was mislukt. Wat voel ik me stom! Teveel Crème Freche erbij gedaan, maar het was alsnog te eten. Tussendoor hebben we echt nog kunnen lachen, het was een leuke avond!

Ik baal ontzettend van het tijdsverschil met Nederland. ’s Avonds als ik thuiskom, ligt bijna iedereen in Nederland al te slapen, dus geen direct contact.

Nu ben ik dit bericht aan het typen en ik merk dat ik zo’n vijf nieuwe muggenbulten erbij heb, van slechts een uur geleden. Ik heb één mug gezien en die heb ik kapot geslagen, dus waar de andere (of meerdere) vandaan kwamen weet ik niet. Deze jeuken nu verschrikkelijk. Mijn eerste 30 (bijna) niet, maar deze beginnen echt. En ik blijf maar krabben…

Nu ga ik in bed liggen en nog even wat lezen. Heb geen haast om te gaan slapen, ook al ben ik moe. Morgen heb ik vrij, wat ik ga doen is een verrassing voor de volgende blog.

Maar voor nu wens ik jullie slaapkopje een goede nachtrust toe!

Liefs,
Claud.

“Traveling is a brutality. It forces you to trust strangers and to lose sight of all that familiar comfort of home and friends. You are constantly off balance. Nothing is yours except the essential things – air, sleep, dreams, the sea, the sky – all things tending towards the eternal or what we imagine of it”.