Shorties is all I wear.

Hey mi dushi’s,

Hier ben ik weer, na ruim twee weken. Het schrijven neemt af, maar daar is tegenwoordig geen vraag meer naar, dus zoveel maakt het ook niet uit. Nederland is mij vergeten en ik begin Nederland te vergeten. Zo staat alles weer quitte, toch?

O – leuk om te vermelden. Het is nu nog 11 april bij ons, bij jullie alweer 12. Dat houdt in dat ik alweer twee maanden op dit eiland zit. De tijd vliegt en helaas veel te snel!

Jullie verwachten en hopen dat ik ga vertellen wat op juist die ene dag, waar ik jullie lekker over heb gemaakt, is gebeurd. Nou, ik twijfel of ik jullie daar nu over moet vertellen, of op het einde van de maand. Ik kan jullie bijna horen denken, dus ik ga het toch maar vertellen, maar ik begin wel van begin af aan.

Iedereen die mij kent weet dat ik geen make-up trutje ben en dat ik liever een “vlees”-gezicht heb, dan een "poeder”-gezicht. Ik probeer hier duidelijk te maken dat ik alleen tijdens stappen make-up oké vind, verder hoeft het van mij niet zo. In de auto opweg naar stage vroeg de vrouw van Alex, Miranda, of ik wel eens make-up draag. Ik zei dat dat alleen tijdens het stappen was, maar dat ik geen make-up had meegenomen naar Curaçao. Waarom zou ik? Ik wrijf toch alleen maar in mijn ogen waardoor het uiteindelijk over mijn hele gezicht zit in plaats van waar het zitten moet. En door de warmte en het zweten zou het ook nog uitlopen. Drama vertel ik jullie, drama. Daarnaast vroeg ze of ik wel eens hakken draag, maar daar ben ik natuurlijk gek op. Ik mis mijn lieve, mooie, schattige, sexy hakken. Stuk voor stuk en beetje bij beetje. O en ik heb er niet eens een foto van. Hopelijk vergeet ik niet hoe ze eruit zien! Miranda vroeg mij of ik misschien interesse had om mee te doen aan een make-over voor haar Fashion magazine “Q-Fashion Curaçao”. Ik wist niet wat van mij gevraagd werd, maar het leek me wel… bijzonder. Een aantal jaren geleden las ik van die tijdschriften waar meiden ook instonden die een make-over hadden ondergaan en het zag er altijd goed uit. Waarom ook niet?

Drie weken later… Dat was dus de dinsdag. Om twee uur ’s middags moest ik bij kapsalon John John in Saliña zijn. Wat had ik veel stress, dat is niet goed voor mijn rimpels. Stress bevordert dat toch? Ik wil niet weten hoe ik die dag uitzag. Na wat zoeken was ik daar eindelijk aangekomen en begonnen ze wat aan mijn haren te doen. Gelukkig mocht ik wel vertellen wat ik echt niet wilde. Het waren eigenlijk twee dingen die ik niet wilde en hard om zou huilen: kort en blond! Blond, nee dankje en kort? Hello me gusta krullen en lang haar. Maar gelukkig ging er veel van mijn haar af, dramatisch moment. Voor de eerste keer in mijn leven hoefde ik er niet om te huilen. Voor mijn gevoel was het veel te kort, maar stiekem viel het toch mee. Daarna werd mijn haar geverfd en er werden grapjes uitgehaald. Er werd gezegd dat het honingblond was en toen het uitgespoeld werd en er een foto van me werd gemaakt zei Miranda dat de flitser uit moest omdat de foto door het blonde overbelicht werd. Mentaal had ik al een oceaan van tranen gehuild. Daarna werd ik opgemaakt. Grappig, geen sponsjes of kwastjes of hoe je al die beautydingen noemt, maar de make-up werd opgespoten. Ik voelde me net een barbie en durfde niet zo goed mijn gezicht te bewegen. Ik had door de stress sowieso al meer rimpels gekregen en als ik zou bewegen met mijn gezicht zou het allemaal eraf vallen. Zo voelde het tenminste. Maar toen kwam het moment dat ik in de spiegel mocht kijken en jeetje. Soy una ROCKCHICK. Mijn haar was rood/donkerbruin en ik had een kuif. Een kuif! Supergaaf joh! Ik zag een hele andere “ik” in de spiegel en was stiekem wel een beetje jaloers op het meisje dat terug keek naar me, wat zag ze er mooi uit. Zo’n make-over doet wonderen, het was echt echt heel bijzonder!

Nadat mijn haar goed zat en mijn make-up op was gedaan, gingen we naar de winkel “Milano” in Punda. Mijn kleding werd waarschijnlijk een jurk. EEN JURK! Eerst kreeg ik een lange zwarte die eigenlijk net iets te sexy was voor mij, maar toen ik een korter jurkje aandeed voelde ik me helemaal op mijn gemak en wilde ik deze eigenlijk wel en iedereen was hiermee eens. Daarna werden nog schoenen uitgezocht. Hier had ik niet zo’n problemen mee, dus ik paste wat killerheels en uiteindelijk werden het ook écht killerheels. De hoogste die ze verkochten moest ik aandoen, maar ik zeg je dat ze schitterend waren. Ze leken wel voor mijn voeten gemaakt te zijn.

Vanuit de winkel waren we naar Saint Tropez gereden voor de fotoshoot. Een aantal foto’s gemaakt op een prachtige locatie! Ook dit was bijzonder om mee te maken. Gewoon op een openbare plek op een vreemde manier, qua gevoel dan, poseren. Ik kreeg wel van een aantal meiden complimenten en dat deed heel goed. Vanuit hier waren we doorgereden naar Kokomo Beach voor nog een aantal foto’s. Hier heb ik een paar foto’s van mogen zien en ik vond ze best mooi. Helaaaaas moet ik jullie teleurstellen. De foto’s krijg ik eind deze maand pas, wanneer Q-Fashion Curaçao gepubliceerd is. Dus jullie zullen allemaal nog even moeten wachten en ik ook. Maar ik geloof wel dat de foto’s het absoluut waard zijn, al zeg ik het zelf. Ja, zoiets mag wel gezegd worden en dat heeft niks met ego te maken. Doei haters.

Dat was ook mijn laatste vrije dag voor een komende tijd. Vanaf woensdag moest ik gewoon weer naar stage. Gelukkig kreeg ik die week post dat ik mijn bankpas bij het postkantoor kon gaan afhalen. Eindelijk zou ik weer geld hebben! Eén ochtend dus vroeg opgestaan en de bus naar Otrobanda genomen, mijn pinpas opgehaald en doorgegaan naar stage. Heerlijk momentje, volgens mij betrapte ik me ook op een klein huppeltje.

In de weekenden ben ik nog naar Bermuda en Wet & Wild geweest. Fijn om te stappen! Eén avond was minder, want er werd werkelijk de hele avond salsa muziek gedraaid. Nee, daar kan ik niet van genieten, dus heb ik maar zielig aan de kant gezeten.

Afgelopen vrijdag (6 april) was de tweede editie van Full Moon Beach Party op Kokomo Beach. Deze maand wilde ik het niet missen, dus ik was er natuurlijk bij! Eerst ben ik met de bus naar Brievengat/Sunvalley gegaan om naar Cynthia en haar moeder te gaan en vanuit daar werden we opgehaald door Aartie. Maar folks, dít is pas uitgaan! Een top feest, goede sfeer, goede muziek, redelijke prijzen en… veel beter dan Wet & Wild of Bermuda. Just sayin’…

Ennn nu heb ik nog geweldig nieuws! In het weekend kreeg ik te horen dat mijn lieve vriendinnetje Anke 8 mei naar Curaçao komt voor een week en 25 mei komt Dy. Drukke maar super maand! Met Anke ga ik vooral stappen, want daar is zij een kei in en verder veel stranden bezoeken, denk ik. Ik heb nog een tijdje om te bedenken wat we allemaal kunnen en gaan doen. Dy blijft een langere tijd, daar ga ik ook leuke dingen mee doen, maar ik denk niet stappen, tenzij hij het zelf wil. Sorry, hier is geen Hard Rock café. Verder ga ik niks vertellen anders praat ik mijn mond voorbij.

Afgelopen maandag ben ik met Mirjam naar Titanic 3D geweest. Sinds wanneer duurt de film ruim 3 uur? Ik dacht altijd dat hij korter duurde. Erg was het niet, want het is en blijft een mooie film. Iedere keer zeg ik weer dat het één van mijn favoriete films is en blijft.

Wat ik de komende tijd ga doen weet ik allemaal nog niet. Vandaag was mijn 15e dag aan één stuk door stage en dat zal voorlopig nog zo zijn. Hopelijk tot het einde van de maand. Misschien nog een week langer. Natuurlijk ben ik wel toe aan een vrije dag, maar wat ik nu opbouw aan uren, kan ik straks meer vakantie voor nemen. Morgen ga ik nog met Cynthia, haar moeder, Mirjam en waarschijnlijk nog wat mensen voor de laatste keer iets drinken op de handelskade, want Cyn en haar moeder vertrekken komende zaterdag weer naar Nederland. Stiekem ben ik wel een beetje jaloers dat ze de kou ingaan: hier wordt het steeds warmer en ik kan er steeds slechter tegen.

Zo, verder weet ik niet zo goed meer wat ik moet vertellen. Hebben jullie nog nieuws? Ik zou het leuk vinden om te horen wat jullie zoal in het dagelijkse leven doen en of jullie nog bijzondere dingen beleven.

See you next time!
Ayoooooo,
Claud.

"Don't dream your life, but live your dream"